Kazantip & tocht naar Roemenie

Hoi!

Daar zijn we dan eindelijk hoor, Eva en Sophie in Bucharest. Het was me het tochtje wel!

Maar eerst gaan we het hebben over het vetste weekend allertijden. Namelijk het weekend van Kazantip!
De zoon van onze bergman zou ons oppikken in Simferopol in vervolgens richting Kazantip te vertrekken, zo gezegd zo gedaan (over dat hij 2 uur te laat was hebben we het niet). Na een tochtje van 2 uur kwamen de lazerlichten al te voorschijn. Ka-Zan-Tip! Aangezien K. een 'republiek' is waar je een visum voor nodig hebt moest je eerst een aantal legermannetjes passeren en een pasje aan laten maken in een hokje. Keuze: 1 entry en exit visum of een visum voor de hele maand (70 euro voor 1 entry en 160 voor de hele maand, jullie weten nu al wat er volgende zomer gaat gebeuren dus)
Uitleggen wat er binnen allemaal gebeurd is zeer moeilijk maar ik ga het in het kort proberen.
De 2 belangrijkste regels:
1. Don't piss in the sand
2. Don't start a fight
(zegt genoeg toch dat er maar 2 regels zijn?)
Los van de geweldige opbouw van het festival, namelijk een aantal te leip vette podia, een podium in de zee, een stuk strand wat 'mars' heet en vol staat met belachelijke sculpturen en hutjes/ufo's/bunkers/hangmatten waar dj's (?) in slapen, 24/7 muziek. EN het allerbelangrijkste, de mensen zijn er super super super chill. Iedereen is aardig en iedereen is natuurlijk ook dronken maar dat terzijde. Mensen zijn verkleed. Mensen kunnen trouwen in een hele hoge toren met zonsopkomst (niet officieel maar voor republiek Kazantip), met zonsondergang op het openingsfeest laat iedereen gele ballonnen los en schreeuwt zich de longen uit het lijf (kazantip traditie), op dat zelfde openingsfeest hebben we het allervetste vuurwerk ooit gezien, mensen houden overigens ook erg van naaktlopen op dit festival, dag en nacht kan er gezwommen worden enz enz enz enz
Ik kan zo uren door gaan.
Eef en ik zouden eigenlijk zaterdagmiddag weer vertrekken maar dat werd zondagmiddag aangezien het te tof was (en mijn drum&bass jeugdheld Pendulum van vroeger moest draaien). Hebben het hele weekend 3 uur geslapen op het strand in onze slaapzakken wat overigens echt heel fijn was. Heel heel veel leuke mensen ontmoet, onder andere een groep Nederlandse gasten (ja jongens jullie verdienen een plekje in ons blog) en erg veel zeer gestoorde Russen/.
Dus nu hebben we lichtelijk liefdesverdriet naar het festival en willen het liefst nu weer terug.
Heb je nog meer vragen over Kazantip, we willen ze graag voor je beantwoorden.

GOED, dus de reis ging verder helaas pindakaas. Na een nachtje weer geslapen te hebben in ons oude vertrouwde hostel in Simferopol werd het tijd voor de trip richting Roemenie. Maandag 19:30, trein naar Odessa. Weer een heerlijk 40 graden stinkvoeten trein voor 12 uur lang. Je zou bijna zeggen dat we er gewend aan raken. In Odessa aangekomen (lichtelijk gebroken van de trein en nog nawalmen van Kazantip) hadden we 9 uur de tijd voor sightseeing. Mooi stadje, niet zo bijzonder en in een paar uur tijd hadden we alle hotspots al gezien. 1tje die wel benoemd moet worden is de mother-in-law brigde. Een of andere communistische pipo heeft vroeger deze brug laten bouwen zodat zijn schoonmoeder 's avonds naar huis kon en hij niet met haar thuis opgescheept zat. Tamelijk hilarisch. Stelletjes komen hier heen om hun liefde te vereeuwigen door middel van hun namen te krassen in een slot en dit te hangen aan de brug. Als de relatie dan over is moet het slot kapot geslagen worden met een hamer en van de brug worden gegooid.
Eva, romanticus dat ze is (ja toch philip?), heeft dit ritueel natuurlijk ook even uitgevoerd, niet met philip naast haar maar met mij. Ik heb maar op de brug geschreven 'i love myself', die relatie kan nooit kapot natuurlijk (oh oh wat corny)

Tijd voor Moldavie! Na een paar uurtjes Odessa op naar Moldavie. Trein van 5 uur. Tja, en dan ben je al heel erg moe en dan stap je een trein in met de hardste houten bankjes ooit, niet 35 maar 45 graden en heel veel mensen. Joepie, leuk hoor dit. Stiekem een beetje afzien maar uiteindelijk namate er meer mensen de trein uit stapten was het prima te doen. Op naar de grens, hebben zeer veel gruwel verhalen gehoord over de grens dus waren ergens een beetje zenuwachtig. Gelukkig hebben wij zonder problemen de geweldige moldavie stempel meteen in ons paspoort gekregen maar de japanner die naast ons zat werd zo'n 5 keer naar buiten gefloten, bleek dat ze inderdaad geld van hem wilde en hoeveel hij op zak had. Slim dat hij was heeft hij het zinnetje 'ik heb nooit contanten bij me en betaal alleen met creditcard' in het russisch geleerd zodat ze je vrijwel niets meer kunnen maken. Stelletje corupte mannen. Bah bah. Toch wil ik ergens nog op de foto met zo'n grenswachter/grenswachtpetje dus ben steeds aan het proberen om vrienden met ze te worden alleen kunnen/durven ze niet te lachen en kunnen ze geen Engels, en een pet afpakken weet ik uit ervaring van mijn vader is niet het slimste idee in het Oostblok...Toch pap?

Oke, dus hoofdstad van moldavie. Saai, lelijk, verpauperd en stiekem helemaal niets aan. 1 schone en mooie hoofdstraat en alle straten hieromheen zijn echt in zeer slechte staat, gaten in de weg, kapotte gebouwen etc.
We waren er ook alleen maar om op de trein richting Bucharest te wachten..Toch heerlijk gegeten en de beste cappuchino van deze vakantie op. Dat mag wel gezegd worden!

Nachtbus Bucharest, hier hebben we gisteren in gezeten en het was weer 1 groot feest. Aangezien de gaten in de weg tussen Moldavie en Roemenie de grootte hebben van een krater was het een erg rustiek ritje. Ook de grenspost bij Roemenie was weer interressant. 2 keer paspoort inleveren en terug krijgen en 2 keer een erg lange bagagecheck. Gelukkig stond er een film aan in de bus in het Moldavisch zodat we dit erg goed konden volgen. Oh en tussen deze bedrijven door loopt er dan ook een soort Sherlock Holmes mannetje met een ieniemienie zaklampje de bus in en schijnt in 30 seconden de bus door om te kijken over er geen gesmokkelde (Olifanten ?) aanwezig zijn. Erg lachwekkend allemaal. Leuk ook om te zien dat iedereen toch wat bang is voor deze paspoort grens mannen. Toch vind ik dat maar belachelijk en ik ga het volhouden...ergens deze vakantie sta ik op de foto met een grenspaspoortman!

Nu paar dagen Bucharest wat een mooie stad lijkt. Hierna richting Servie.

Dat was hem weer! Doei!