Macedonie, Kosovo, Griekenland en Bulgarije

Nu ik dit verhaaltje typ zit ik alweer op Nederlandse bodem en zie ik een hijskraan in de weer met een flatgebouw. Wel wat anders dan de hijskranen in de Balkan die jaren stil staan tot er weer wat geld is verdiend om door te bouwen.
Laatste verhaal eindigde aan het prachtige Ohrid meer in Pogradec. De laatste avond gingen we naar de nieuwe 'beachclub' om goedkope cocktails te drinken samen met het meisje van het hostel en onze Duitse en Canadese medereizigsters. Hier ontmoetten we Leo en Stefi. 2 jongens geboren in Pogradec en nu woonachtig in Tirana. Enorm gezellige gasten met erg veel verhalen over Albanie in de communistische tijd.
Dag erna namen we voordat we vertrokken een duik in het net aangelegde hostel zwembad (hoe luxe!) en namen we een taxi naar de grens. Samen met de Duitse meisjes liepen we van Albanie naar Macedonie. Een stuk niemandsland tussen de twee grensposten in. Heel grappig. Bij de Macedonische grenspost even alle charme in de strijd gegooid om die grenspolitiepet te bemachtigen. En ja hoor, het werkte! Ik hoop dat als ik later 80 jaar ben ik een expositie kan opzetten met al mijn politiepet foto's van over de hele wereld.
In Ohrid aangekomen liepen we Rodrigo tegen het lijf. Een jongen die we hadden ontmoet in Sarajevo. Zo zie je maar hoe klein de backpackers wereld is. Na wat drankjes kwamen we ook Stefi en Leo weer tegen waar we mee afgesproken hadden. Na weer een fantastisch typisch Balkan uitgaansavondje (korte rokjes, hoge hakken, rijke russen, dansen aan tafels en veel wodka) stapten we wat brakkig de bus in naar Skopje. Helaas was ik wat ziekig (grieperig) dus had ik bedacht om lekker uit te rusten in het hostel in skopje en rustig aan te doen. Helaas, het tegendeel bewees. Slecht hostel met alleen maar een bed en een badkamer. Maar dat is nog niets. Ik lag lekker in bed een boekje te lezen, zie ik iets bewegen op de muur. Na wat gegoogle en gegil bleek dit een heuse bedbug (bedwants) te zijn. NEEEE. Het was al te laat want ik was al gebeten en het jeukte als een malle. Aangezien de eigenaar van het hostel nooit aanwezig was verpaatste we ons naar een 2 persoonskamer. Maar ook daar liepen ze tegen de muren omhoog. Even voor de mensen die niet weten wat bedwantsen zijn: het zijn beestjes die 's nachts te voorschijn komen en je prikken , ze leven dus van je bloed. Deze rotbeesten verschuilen zich in je matras, kleren en je koffer. Er van af komen is dus een hels karwei. Die nacht dus erg slecht geslapen van alle kriebels.
Dag erna maar meteen de bus richting Prizren in Kosovo gepakt (ook omdat ik gewoon echt ziek was) en dat gore hostel achter ons gelaten. Prizren is een mooi oud stadje met een universiteit. Hip gemengd met historie. Mooie moskeeen, oude mannetjes, smalle straatjes en veel bedel kindjes. We zaten in een lekker hostel met een leuke eigenaar. Waar ik wel trots op ben is onze neus voor leuke kroegjes. Dag 1 (ik vond dat als je ziek bent je maar beter bier kunt drinken dan in bed liggen) liepen we meteen een leuke kroeg tegen het lijf met plaatselijke biertjes. Laten hoorde we dat het heel bijzonder was dat we alcohol kregen voorgeschoteld aangezien het ramadan is en ze zeer streng gelovig zijn in deze stad. Wel weer insider verhalen gehoord van een jongen uit Belgie die tot zijn 8e woonde in Prizren en moest vluchten voor de oorlog. Hij sprak met liefde maar ook vooral met ongeloof over zijn stad tegenwoordig. Hij zei dat het sinds Kosovo onafhankelijk is geworden het enorm is veranderd. Mensen hechten meer waarde aan dure auto's en mooie kleren dan familie. Zijn neef bijvoorbeeld kreeg een baan aangeboden. Hij sloeg het af omdat het te min voor hem was (neef is een student van mijn leeftijd). Wel wil hij een nieuwe BMW en vraagt zijn inmiddels wat meer Belgische neef om geld. Mensen zijn lui geworden vertelde hij. Ook ik vind de sfeer wat apart. Mensen zien er super westers uit. H&M kleren en mooie auto's. Ze spreken goed Engels en het lijkt alsof ze de hele dag aan het chillen zijn. Toch is er armoe en staat het land nog steeds onder grote spanningen. Militairen moeten er voor zorgen dat de opbouw van de stad goed verloopt. Ik zie ze alleen de hele dag koffie drinken dus hoe ze het doen?
Na een dagje sightsee en vooral rustig aan doen in Prizren gingen we zondags op weg naar Pristina. 2 uur in de bus heen en 2 uur in de bus terug. In totaal zijn we maar 3 uurtjes in de stad zelf geweest aangezien er echt geen reet te doen was (saaie stad gecombineerd met alle winkels die dicht zijn op zondag betekent echt NIETS te doen). Wel een politiebureau naar binnen gestapt om natuurlijk de politiepet met een Kosovo embleem te scoren. En gelukt natuurlijk.
Toen was het zondagavond en zaten we in dubio. We hadden 3 dagen vrij voordat we in Sofia moesten zijn. Berg beklimmen? Naar Sofia en dagtripjes doen? Of? Of? Precies op dat moment bliepte de telefoon van Eva. Bericht van Leo en Stefi uit Pogradec. "Hey girls! What is the plan? Do you still want to go to Thessaloniki? Because we decided to go there on thuesday! Let's Meet! "
Eva en ik wilde al heel de trip naar Griekenland omdat we daar allebei nog nooit zijn geweest en tja 'nu we toch in de buurt zijn..'
Dus op naar Thessaloniki in Griekenland! Het had wat voeten in aarde. Op maandag pakten we de bus naar Sofia. Eerst wilden we liften maar uiteindelijk besloten we dat het misschien toch iets te gevaarlijk is voor 2 meisjes. De bus duurde ellendig lang en moesten 2 grenzen over. Kosovo uit, Macedonie in, Macedonie uit en Bulgarije in. Dan zou je denken, valt toch allemaal wel mee. Maar nee. We zaten in een sigarettensmokkel bus op de meest bekende sigarettensmokkel route. Hier kwam ik achter toen er een mevrouw in de bus stapte met 3 volle vuilniszakken vol met sloffen sigaretten die ze in de gehele bus ging verstoppen..
Bij de grens van Bulgarije werd werkelijk ALLES gecheckt. Alle koffers werden opengemaakt. Mensen werden naar buiten geroepen om zich te verklaren. Alle bagage in de bus zelf (dus oa ook mijn cameratas) werd ook gecheckt. en ga zo maar door. Wel wat opvallend, de plek waar voor weet ik hoeveel aan sigaretten verstopt lag werd niet bekeken. Corruptie op de grens? Ik gok van wel.
Na een korte nacht in Sofia, hup de bus weer in naar Griekenland. Na 6 uurtjes eindelijk aangekomen na toch wel 2 vermoeiende dagen. Hotelletje voor 11 euro! Helaas kwamen we er wel achter dat in deze hele stad geen strand te bekennen is. Nondejus.... Gelukkig hadden onze Albanese vrinden een auto. Eigenlijk bestond ons verblijf in Thessaloniki uit 2 dingen: Strand en bier drinken. Wat een prachtig leven! Het was een goede afsluiter van onze trip. Donderdags op weg naar Sofia waar het vriendje van Eva en zijn vriend ons zouden ontmoetten. Op zaterdagochtend 06:30 vertrok ons vliegtuig weer terug naar Nederland.
Gelukkig hebben we de laatste nacht afgesloten in Balkan style: tafeltje in de club, cocktails en per slot van rekening een fles Moet & Chandon. Balkan is te gek!
X E&S